Studium przypadku: Islandia upadły kraj, który powstał sam

Udostępnij Ikona facebook Ikona LinkedIn Ikona twitter

nbs.2014.09.foto.079.250xPod koniec 2008 r., w związku z upadkiem trzech największych banków, rząd Islandii ogłosił niewypłacalność. Mimo nacisków Unii Europejskiej i ugody z wierzycielami obywatele Islandii w krajowym referendum odmówili spłacania długów bankierów.

Prof. UG dr hab. Eugeniusz Gostomski

Analitycy wskazują na wiele przesłanek tego kryzysu, m.in. na błędną politykę rządu islandzkiego i banku centralnego w latach 2001-2008, która doprowadziła do boomu kredytowego. Utrzymywanie zbyt niskich stóp procentowych powodowało zwiększenie bazy monetarnej i w efekcie wywierało presję na banki w celu agresywnego udzielania tanich kredytów. Jednocześnie objęcie gwarancjami państwa długu Housing Finance Fund (publicznej instytucji udzielającej kredytów hipotecznych), zmusiło banki komercyjne do poszukiwania bardziej dochodowych i ryzykownych transakcji za granicą. Błędem była deregulacja systemu związana z prywatyzacją największych instytucji fi nansowych, co pozwoliło im na łączenie pod jednym dachem działalności inwestycyjnej, korporacyjnej i detalicznej.

Upadłość kontrolowana

W latach 2003-2007 aktywa islandzkiego sektora bankowego zwiększyły się ze 177 do ponad 1000 proc. PKB, a w 2008 r. zadłużenie gospodarstw domowych osiągnęło poziom 308 proc. PKB. Banki w znacznym stopniu refi – nansowały akcję kredytową poprzez pozyskiwanie depozytów na rynkach zagranicznych. W tym celu trzy największe banki islandzkie otworzyły oddziały w Luksemburgu, Wielkiej Brytanii, Holandii i krajach skandynawskich, kusząc klientów wysokooprocentowanymi lokatami. W 2008 r. wartość depozytów przyjętych w ich placówkach zagranicznych osiągnęła wartość prawie 9 mld euro. Znaczną część tych środków następnie zainwestowano w ryzykowne przedsięwzięcia zagraniczne, które miały zapewnić bankom wysoką stopę zwrotu. Jednakże oczekiwania te nie spełniły się, a duża część udzielonych kredytów w okresie globalnego kryzysu okazała się należnościami straconymi.

Bezpośrednią przyczyną kryzysu była utrata w październiku 2008 r. płynności przez trzy największe banki: Kaupthing Bank, Landesbanki i Glitnir Bank, których aktywa stanowią prawie 90 proc. całego sektora. Banki te z powodu masowego wycofywania depozytów przez klientów z zagranicznych oddziałów, niemożności uzyskania pożyczek na rynku międzynarodowym, a także z powodu odmowy Banku Centralnego Islandii udzielenia pomocy fi nansowej utraciły zdolność do refi nansowania swoich zobowiązań. Doprowadziło to do przejęcia ich przez islandzki nadzór bankowy pod zarzą...

Artykuł jest płatny. Aby uzyskać dostęp można:

  • zalogować się na swoje konto, jeśli wcześniej dokonano zakupu (w tym prenumeraty),
  • wykupić dostęp do pojedynczego artykułu: SMS, cena 5 zł netto (6,15 zł brutto) - kup artykuł
  • wykupić dostęp do całego wydania pisma, w którym jest ten artykuł: SMS, cena 19 zł netto (23,37 zł brutto) - kup całe wydanie,
  • zaprenumerować pismo, aby uzyskać dostęp do wydań bieżących i wszystkich archiwalnych: wejdź na BANK.pl/sklep.

Uwaga:

  • zalogowanym użytkownikom, podczas wpisywania kodu, zakup zostanie przypisany i zapamiętany do wykorzystania w przyszłości,
  • wpisanie kodu bez zalogowania spowoduje przyznanie uprawnień dostępu do artykułu/wydania na 24 godziny (lub krócej w przypadku wyczyszczenia plików Cookies).

Komunikat dla uczestników Programu Wiedza online:

  • bezpłatny dostęp do artykułu wymaga zalogowania się na konto typu BANKOWIEC, STUDENT lub NAUCZYCIEL AKADEMICKI