Stosowanie SARON w zamian za LIBOR CHF nie budzi wątpliwości TSUE

Stosowanie SARON w zamian za LIBOR CHF nie budzi wątpliwości TSUE
TSUE, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Fot. stock.adobe.com / nmann77
Udostępnij Ikona facebook Ikona LinkedIn Ikona twitter
Postanowieniem z 23 listopada 2022 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Luksemburgu w sprawie o sygnaturze C-236/22 odrzucił - jako oczywiście niedopuszczalne - odwołanie Pani Beaty Sołowicz od postanowienia Sądu UE w I instancji w sprawie skargi na rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/1847 z dnia 14 października 2021 r. w sprawie wyznaczenia ustawowego zamiennika dla niektórych terminów zapadalności stopy LIBOR dla franka szwajcarskiego (CHF LIBOR) (Dz.U. 2021, L 374, s. 1), pisze Piotr Gałązka Dyrektor Przedstawicielstwa Związku Banków Polskich w Brukseli.

Przypomnieć warto, że w I instancji Sąd (sygn. akt: T-725/21) uznał skargę za oczywiście niedopuszczalną ze względu na to, że nie zawierała, choćby pobieżnie, zarzutów na poparcie skargi, a ponadto nie została sformułowana w sposób wystarczająco jasny, precyzyjny i spójny, aby umożliwić stronie pozwanej (czyli Komisji Europejskiej) w pierwszej instancji przygotowanie obrony.

W odwołaniu do Trybunału skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i podniosła na poparcie swojego odwołania, że Sąd błędnie orzekł w zaskarżonym postanowieniu, iż skarga została sformułowana w sposób dwuznaczny, nieprecyzyjny i niespójny.

Przedstawiła argumentację identyczną z argumentacją przedstawioną w skardze wszczynającej postępowanie wniesionej do Sądu.

Posłuchaj – komentarz Tadeusza Białka, wiceprezesa ZBP; konferencja ZBP 22 grudnia 2022 roku.

Argumenty TSUE

Trybunał uznał zatem, że odwołanie ogranicza się do stwierdzenia, że zaskarżone postanowienie jest „błędne” i że Sąd nie wypowiedział się w przedmiocie zarzutów podniesionych w jej skardze.

Odwołanie nie przedstawiało jednak żadnej okoliczności mogącej wykazać, że Sąd naruszył prawo lub przeinaczył przedstawione dowody.

Co za tym idzie, w ocenie Trybunału argumenty przedstawione w odwołaniu są zbyt „ogólne i nieprecyzyjne, aby umożliwić Trybunałowi orzekanie w przedmiocie odwołania.”

Z uwagi na powyższe Trybunał postanowił odwołanie odrzucić jako oczywiście niedopuszczalne na podstawie art. 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem.

Przepis ten stanowi, że jeżeli odwołanie jest w całości lub w części oczywiście niedopuszczalne lub oczywiście bezzasadne, Trybunał może w każdej chwili, na wniosek sędziego sprawozdawcy i po zapoznaniu się ze stanowiskiem rzecznika generalnego, odpowiednio odrzucić lub oddalić to odwołanie w całości lub w części w drodze postanowienia z uzasadnieniem.

Ustaje ryzyko prawne uchylenia rozporządzenia wykonawczego KE

Postanowienie to jest niewzruszalne i zamyka możliwość zaskarżenia rozporządzenia wykonawczego dotyczącego zamiennika dla LIBOR CHF w postaci szwajcarskiego wskaźnika SARON.

W związku z tym sprawia, że ustaje ryzyko prawne związane z możliwością uchylenia przez TSUE rzeczonego rozporządzenia wykonawczego.

Stosowanie SARON w zamian za LIBOR CHF nie budzi wątpliwości, mając na uwadze, że jest to wskaźnik spełniający wymogi wynikające BMR, a ponadto jego wyznaczenie przez Komisję Europejską ma jasne podstawy z tego samego rozporządzenia UE. 

Piotr Gałązka – prawnik, adwokat, ekspert ds. Unii Europejskiej. Pełni funkcję Dyrektora Przedstawicielstwa Związku Banków Polskich w Brukseli, gdzie odpowiada za monitorowanie prac legislacyjnych UE. Doktorant na Wydziale Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz Szkoły Prawa Brytyjskiego i Unii Europejskiej University of Cambridge i Uniwersytetu Warszawskiego. Sekretarz Sądu Polubownego (Arbitrażowego) przy Związku Banków Polskich. Członek Komitetu Prawnego Europejskiej Federacji Bankowej. Członek Rady Interesariuszy Centrum Europejskiego Uniwersytetu Warszawskiego.
Źródło: BANK.pl