Rynek finansowy: Loża komentatorów – czerwiec 2018

Piotr Bujak
główny ekonomista PKO Banku Polskiego S.A.

Umocnienie dolara towarzyszące wzrostowi stóp procentowych w USA oraz wzrost cen ropy doprowadziły ostatnio do wstrząsu, wśród gospodarek rozwijających się. Niektóre kraje, jak Argentyna i Turcja, stanęły w obliczu poważnego kryzysu. Na tym tle krajowa gospodarka jawi się jako oaza stabilności. Polska jest w gronie gospodarek o relatywnie małej wrażliwości na efekty normalizacji polityki pieniężnej Fed, czyli na umocnienie dolara i wzrost stóp procentowych w dolarze. W przypadku niektórych gospodarek wschodzących, m.in. w Argentynie i Turcji, zadłużenie denominowane w dolarze stanowi równowartość ponad 40% PKB. Dla Polski ta relacja wynosi zaledwie ok. 8%, co jest jednym z najniższych wskaźników, spośród znaczących gospodarek wschodzących. Krajowa gospodarka jest również tylko w umiarkowanym stopniu podatna na negatywne skutki wyższych notowań ropy. Polska, co prawda jest importerem netto ropy i ogólnie surowców energetycznych, ale krajowy deficyt w handlu surowcami jest relatywnie niewielki. Nawet dalszy, znaczny wzrost cen ropy w okolice 100 dolarów za baryłkę nie miałby bezpośrednio istotnego wpływu na koniunkturę naszej gospodarki. Jednoczesne umocnienie dolara i wzrost cen ropy stanowią poważny impuls inflacyjny. W ciągu najbliższych miesięcy krajowa inflacja CPI zbliży się do celu na poziomie 2,5%, podczas gdy w lutym-marcu była poniżej dolnej granicy dopuszczalnych odchyleń od celu, wynoszącej 1,5%. W branżach, gdzie udział cen paliw i kosztów transportu jest relatywnie duży, czynnik ten będzie ograniczał marże i potencjalnie również dynamikę aktywności gospodarczej.

Andrzej Reterski
prezes Domu Finansowego QS

Wzrost cen ropy naftowej jest bardzo niepokojącym zjawiskiem dla polskiej gospodarki, która nie jest producentem tego surowca. Utrzymanie się wysokich cen ropy musi przełożyć się na wzrost cen paliw, co automatycznie wpłynie na koszty usług transportowych. Jeżeli one rosną, rosną również ceny towarów, szczególnie artykułów spożywczych. Oczywiście inne sektory gospodarki zależne od usług transportowych również odczują to zjawisko. Wzrosną koszty wytwórcze, więc i polskie produkty na rynkach zagranicznych mogą okazać się mniej konkurencyjne. Ponadto będzie mniej pieniędzy na płace, co w dłuższym horyzoncie czasowym może obniżyć konsumpcję w kraju i spowolnić wzrost gospodarczy. Z drugiej strony słabnący złoty w stosunku do dolara i euro, choć podnosi przeciętnemu konsumentowi koszty wyjazdów wakacyjnych, jest zjawiskiem korzystnym dla polskich eksporterów. To zjawisko wpływa bowiem na obniżenie cen naszych wyrobów na rynkach światowych i automatycznie na podniesienie ich konkurencyjności. Silniejszy eksport będzie wzmacniał gospodarkę. Oczywiście słabsza waluta krajowa oznacza także droższy import. Jednak w dłuższej perspektywie powinno to przynieść pozytywne efekty, gdyż wzmocni polskich producentów. W ostatecznym rozrachunku obydwa zjawiska (słabnący złoty i wzrost cen ropy) niestety nie są w stanie się wzajemnie ...