Raport specjalny: W każdym z nas jest haker

Przemysław Krejza

Jaki jest tego powód? Jak to możliwe, że firmy tej skali, w których nakłady na bezpieczeństwo informacji są znaczącym ułamkiem ich kosztów, nie radzą sobie z poufnością informacji?

Odpowiedź tkwi w „przeciwniku”, z którym muszą sobie radzić przedsiębiorstwa. Atakujący nie są script-kiddies, którzy dla zabawy przełamują zabezpieczenia. Częściej są to zorganizowane grupy, które szczegółowo planują swoje działania, mierząc je w konkretną i nieprzypadkową organizację. Agresorów można podzielić na trzy grupy:

• Państwa, które kierowane motywem technologicznym za pomocą „cyberarmii” planują wysoce skomplikowane ataki mające na celu pozyskanie lub zniszczenie informacji.
• „Przedsiębiorstwa cyberkryminalne”, które zarabiają na handlu kradzioną informacją, zatrudniając i wykorzystując wysokiej klasy specjalistów oraz technologię.
• „Haktywiści”, działający pod banderą ideologii, którzy przygotowują destruktywne ataki o charakterze masowym, trudnym do opanowania.

Cechą wspólną jest tu wykorzystywanie wielu wektorów działania. Połączenie hakerstwa, szkodliwego oprogramowania, podatności aplikacji oraz przede wszystkim nieświadomości użytkowników. Taka mieszanka daje receptę na atak nie do odparcia. Ataki te, określane jako Advanced Persistent Threads (APT) są systematyczne, przemyślane, niejednokrotnie powiązane ze znajomością organizacji i trwające nawet wiele tygodni.

Jak przebiega taki atak?:

1. Wykorzystanie spoofingu i socjotechniki: wybrana grupa pracowników otrzymuje e-mail zawierający spreparowane informacje, np. dotyczące wynagrodzeń, w którym atakujący podszywa się pod szefa HR.
2. ...