Punkt widzenia: Nie jestem ekonomistą, ale… Nadzieja jest mi również potrzebna – nawet jeśli oznacza wiarę w polityków

Waldemar Wojna

Wspominałem o potrzebie stabilności i bezpieczeństwa jako warunku koniecznego do rozwoju każdego człowieka do planowania i realizowania swoich celów życiowych. Z wielu moich wcześniejszych opinii wyczytać mogliście Państwo zaniepokojenie perspektywą, w jakiej żyć dzisiaj musi młody człowiek – pozostawiony w wielu miejscach sam sobie.

Nie byłbym jednak sobą, gdybym nie podjął również krótkiej analizy pozytywnych aspektów otaczającej nas rzeczywistości. Czy warto tutaj żyć, planować i tutaj realizować swoje marzenia? Czy nie lepiej jest żyć gdzieś tam…. Gdzie wynagrodzenia są wyższe, zasiłki pełniejsze, a i poziom życia bardziej komfortowy.

Pytanie to również zadawało mi wielu moich przyjaciół kilkanaście lat temu, kiedy otwarcie się na UE pozwoliło nam na swobodne wybory. Wtedy wielu z nich powiedziałem, iż wolę żyć w kraju, który powoli, ale bogaci się, niż tam, gdzie w przyszłości ludzie muszą zbiednieć. Psychika nasza bowiem nie znosi, kiedy nam się coś odbiera, a połączone organizmy gospodarcze Europy muszą doprowadzić do stopniowego wyrównywani poziomów życia – my powoli w górę, oni powoli w dół.

Wtedy brzmiało to może i abstrakcyjnie, ale kiedy popatrzę wokół nas – Grecja, Łotwa, Estonia, Irlandia, Włochy, Portugalia, Słowacja itd… To zastanawiam się dzisiaj, ile było racji w tamtych słowach.

Jak bardzo muszą cierpieć ludzie poddawani drastycznym procesom oszczędności, na ile oszczędności te uderzyły w tych krajach właśnie w nasze pokolenie i ludzi młodszych od nas? Jaką perspektywę mają oni – którym przez kilkadziesiąt najbliższych lat przyjdzie spłacać kredyty zaciągnięte przez ich rodziców i dziadków.

Odpowiedź wydaje się prosta. W wielu z tych miejsc bezrobocie ...