Opinie: W pętli czasu i nierównowagi

Marek Urbaniak

Początkowo była zupełnie uśpiona przez wiele dziesięcioleci. Pierwsze próby jej wykorzystania to dopiero lata czterdzieste w Bell Telephone System, a później przez IBM w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Największa jej tajemnica polega na zakłócaniu naszego normalnego oceniania zjawisk, jest ewidentnie sprzeczna z potoczną intuicją. Standardem bowiem jest przyjmowanie, iż 50 proc. nakładów będzie odpowiadało za ok. 50 proc. uzyskanych wyników czy efektów. Intuicyjnie zakładamy, że istnieje równowaga pomiędzy skalą nakładów i efektów. Pareto w swej regule uzmysławia nam, że jest to niestety nieprawda. Głębsza analiza naszych działań pozwala na dostrzeżenie wyraźnej nierównowagi pomiędzy tymi wielkościami. I dzieje się tak w zupełnie różnych dziedzinach codziennego życia. A wniosek z tego taki, że efekty naszych działań można znakomicie poprawić, jeśli odpowiednio zidentyfikujemy, jakie to 20 proc. naszych aktywności przynosi 80 proc. efektu.

Jak różnorodne mogą być obszary wykorzystania tej zasady, najlepiej świadczy propozycja Richarda Kocha, autora kilku prac na temat zasady Pareto. Sugeruje on np. przeprowadzenie swego rodzaju rewolucji w zakresie wykorzystania czasu, jakim każdy z nas dysponuje. W tej koncepcji dosyć mocno przeciwstawia się powszechnie znanym, zwłaszcza wśród menedżerów, metodom lepszego zarządzania czasem. Zasada 80/20 całkowicie burzy ten model, bo nie chodzi o marginalne polepszenie wykorzystania czasu. Nie istnieje też coś takiego jak brak czasu, gdy tak naprawdę dobrze wykorzystujemy zaledwie 20 proc. puli, ...