Odgłosy: Z prasy krajowej – luty 2009

Kryzys wchodzi do Polski tylnymi drzwiami, właśnie przez odmowę kredytu. Nie może być tak, że decyzje o jego przyznaniu zapadają w Paryżu czy Mediolanie – mówi Malinowski. Apeluje o szybkie dokapitalizowanie PKO BP, Banku Ochrony Środowiska, co stworzy alternatywę wobec instytucji komercyjnych (pod koniec roku rząd zadecydował, że Bank Gospodarstwa Krajowego otrzyma 2 mld zł na rozszerzenie akcji kredytowej). KPP postuluje też, by samorządy wszystkich szczebli mogły w przetargach na prowadzenie kont bankowych stawiać warunki gotowości banku do finansowania inwestycji na terenie samorządu. Pracodawcy oczekują zmian w prawie umożliwiających podmiotom podlegającym ustawie o zamówieniach publicznych „w razie wyższej konieczności” zmianę banku bez przeprowadzania przetargu.

Chcę, żeby pieniądze z moich podatków wspierały rozwój kraju, a nie trafiały za granicę w postaci depozytów i lokat, jak to wynika z nieoficjalnych informacji. Mimo zapewnień zagranicznych banków, że kapitał nie ma narodowości, okazało się, że bliższa koszula ciału – mówi Malinowski. (…)

„Gazeta Wyborcza” 6 lutego 2009 r.

Banki nie są wrogami Polaków

Z rozmowy z Andrzejem Wolskim, dyrektorem generalnym ZBP

(…) Rząd zapowiada, że będzie pomagał ludziom, którzy zaciągnęli kredyty hipoteczne, w spłacaniu tych długów. To czysty PR?

– Ja te słowa odczytałem nieco inaczej. Mógł sobie na nie pozwolić tylko polski premier. To były słowa człowieka szczęśliwego, że nie musi ratować sytuacji w sektorze bankowym.

Z tym szczęściem to chyba Pan przesadza.

– Niekoniecznie. Tusk jest jednym z nielicznych szczęśliwców w świecie, którzy nie muszą się martwić upadającymi bankami. W związku z tym może zająć się ratowaniem szeregowych dłużników i realnej gospodarki. W czasach, gdy na całym świecie dopłaca się do sektora bankowego ciężkie miliardy, u nas nie dopłacono jeszcze ani złotówki. Banki w Polsce obsługują firmy na wysokim poziomie. Nie ma więc powodu, żeby wykonywać wobec nich wrogie gesty. To nie mieści się w logice dbania o dobro gospodarki.

Przedsiębiorcy, którzy stracili na opcjach walutowych, są innego zdania. Mówią, że wpadli w pułapkę zastawioną przez banki. Co Pan na to?

– Zupełnie się z tym nie zgadzam.

To o co chodzi przedsiębiorcom?

– O to, by unieważnić ich zobowiązania. Zastawili w ruletkę majątek i przegrali. A teraz tłumaczą się, że byli nieświadomi, iż zostali wprowadzeni w błąd. Gdy zarabiali pieniądze, to nie używali określenia „oszustwo” czy „hazard”. Teraz, gdy sytuacja się odwróciła i muszą płacić za przegraną, mówią, że gra jest nieważna. To próba rozegrania sytuacji biznesowej tak, by kosztem innych uchronić siebie przed konsekwencjami własnych czynów.

A może rzeczywiście opcje to hazard, w który banki wciągały swoich klientów?

– Większość przedsiębiorców używała opcji walutowych po to, by zabezpieczyć wartości swoich kontraktów. Chciała na miesiąc, dwa, trzy zarezerwować korzystny dla siebie kurs wymiany walut obcych na ...