IT@BANK 2018: Banki płacą za nośnik

Igor Lagenda

Sprawa nośnika trwałego zaczęła się dokładnie trzy lata temu, gdy w listopadzie 2015 r. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zakwestionował praktyki banków dotyczące sposobu kontaktowania się z klientami drogą elektroniczną w zakresie zmian warunków umownych.

Dosłownie rok później Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C-375/15, w której bank BAWAG P.S.K. wystąpił przeciwko austriackiemu urzędowi antymonopolowemu. Orzeczenie w tej sprawie zdecydowało o tym, że sprawa nośnika trwałego stała się problemem wszystkich większych banków w naszym kraju.

„Zmiany w informacjach i warunkach (…) – podał trybunał – można uznać za dostarczone na trwałym nośniku w rozumieniu tych przepisów tylko wtedy, gdy zostaną spełnione poniższe dwie przesłanki:

• rzeczona strona internetowa daje temu użytkownikowi możliwość przechowywania informacji adresowanych osobiście do niego w sposób umożliwiający dostęp do nich i odtworzenie ich w niezmienionej postaci we właściwym okresie, bez możliwości jednostronnego wprowadzenia przez tego dostawcę lub przez innego przedsiębiorcę zmian do ich treści, oraz
• jeżeli użytkownik usług płatniczych jest zmuszony wejść na tę stronę internetową, aby zapoznać się z nowymi informacjami, przekazaniu tych informacji towarzyszy aktywne zachowanie dostawcy usług płatniczych zmierzające do podania do wiadomości użytkownika istnienia i dostępności tych informacji na wskazanej stronie internetowej”.

– Sprawa dotyczy setek milionów umów zawieranych przez sektor bankowy. Przeniesienie i utrwalenie tego wszystkiego w czasach, kiedy dawno przeszliśmy od gospodarki papierowej do elektronicznej, jest wielkim przedsięwzięciem – skomentował prezes Związku Banków Polskich Krzysztof ­Pietraszkiewicz. – Chodzi o możliwość archiwizowania tych dokumentów tak, aby klienci i regulatorzy mieli pewność, że nie będą one podlegały żadnej zmianie i będzie można do nich wrócić po wielu latach, bo niektóre umowy łączące klientów i banki to umowy wieloletnie – wyjaśnił szef ZBP.

I po wypowiedzeniu umowy

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zarzuca bankom, że wysyłały dokumenty do klientów na nośnikach, które nie można uznać za trwałe. Na cenzurowanym znalazły się wszystkie informacje o nowych cennikach i regulaminach świadczenia usług, które przekazywane były do skrzynki kontaktowej dostępnej po zalogowaniu na rachunek internetowy. Eksperci UOKiK wskazali, że teoretycznie dokument taki w każdym momencie mógł zostać przez bank podmieniony na inny, a klient nie miał możliwości tego sprawdzić ani dopilnować.

Urząd antymonopolowy wskazał, że to klienci powinni wybierać, w jaki sposób bank ma im przekazywać informacje. Jeśli zażyczą oni sobie nośnika w formie cyfrowej, to bank powinien zadbać o to, by dokumenty przekazywane za pośrednictwem bankowości elektronicznej nie mogły zostać jednostronnie zmienione oraz żeby były dostępne dla klienta także po rozwiązaniu przez niego umowy z bankiem.

Nawet 80 mln zł

W styczniu 2016 ...