Co wiemy o trzech ekonomicznych laureatach nagrody Nobla?

Card został nagrodzony za „za empiryczny wkład w ekonomię pracy”, a Angrist i Imbens „za ich wkład metodologiczny w analizę związków przyczynowych.”

Ich metody badawcze przyniosły ciekawe spostrzeżenia. Na przykład: w kwietniu 1992 r. stan New Jersey podniósł płacę minimalną z 4,25 USD do 5,05 USD za godzinę, podczas gdy sąsiednia Pensylwania utrzymywała ją na niezmienionym poziomie. To była idealna sytuacja dla quasi-eksperymentu.

Kanadyjczyk David Card  wraz z profesorem Alanem B. Kruegerem odkryli, że w porównaniu do  Pensylwanii, restauracje w New Jersey faktycznie zwiększyły zatrudnienie o 13 proc. – ​​co dowodziło, że wzrost płacy minimalnej nie musi mieć negatywnych skutków na zatrudnienie.

Card zbadał też wpływ nagłego przybycia 125 000 kubańskich imigrantów na rynek pracy w Miami w latach 1980-1985 i odkrył, że nie miało to praktycznie żadnego znaczenia dla płac i stopy bezrobocia nisko wykwalifikowanych tubylców.

Nawet wśród ludności kubańskiej płace i wskaźniki zatrudnienia wcześniejszych imigrantów nie zostały znacząco obniżone.

Czytaj także: Nagroda Nobla z ekonomii 2021 przyznana

Badania nad migrantami i rynkiem pracy

Joshua Angrist jest ekonomistą amerykańsko-izraelskim.  Zajmuje się między innymi ekonomią edukacji, rynkiem pracy i migracjami. Badał wpływ różnych nakładów i reguł (na przykład dopuszczalnej wielkości klasy) na wyniki nauczania.

Liberalizacja aborcji na początku lat 70. XX wieku zmniejszyła płodność u nastolatków afroamerykańskich, a tym samym podniosły się wskaźniki ukończenia szkoły średniej przez czarne kobiety i poprawiły się ich szanse na rynku pracy

W badaniach nad bonami szkolnymi do szkół prywatnych w Kolumbii Angrist stwierdził, że odbiorcy bonów mają o 10 pkt proc. większe szanse na ukończenie gimnazjum, a korzyści z bonów prawdopodobnie przekroczyły ich koszt.

Quasi-eksperymenty stosował także w badaniach rynku pracy. Badał na przykład zarobki weteranów II wojny światowej, stwierdzając, że nie zarabiali więcej niż osoby, nie będące weteranami.

Odkrył, że liberalizacja aborcji na początku lat 70. XX wieku zmniejszyła płodność u nastolatków afroamerykańskich, a tym samym podniosły się wskaźniki ukończenia szkoły średniej przez czarne kobiety i poprawiły się ich szanse na rynku pracy.  

Doceniona ekonometria

Poza badaniami empirycznymi, Angrist wniósł również duży wkład w ekonometrię. Wiele prac pisał wraz z Guido Imbensem – ekonomistą amerykańskim, pochodzenia holenderskiego.

Imbens specjalizuje się w ekonometrii, a w szczególności w metodach wnioskowania przyczynowego. Pełni funkcję redaktora periodyku „Econometrica”. Jest współautorem wraz z Donaldem Rubinem książki „Wnioskowanie przyczynowe dla statystyki  nauk społecznych i biomedycznych”.

Ekonomiści podzielą między sobą 10 mln koron szwedzkich (1,14 mln USD), z tym, że Card otrzyma połowę tej sumy, a drugą połowę Angrist i Imbens.