Bankowość i Finanse | Gospodarka | Zdolność adaptacji polityki państwa do nieprzewidywalnych okoliczności ma dziś kluczowe znaczenie

Obecna sytuacja makroekonomiczna skłania do zastanowieniem się nad perspektywami dla polskiej gospodarki na nadchodzące kwartały. Czy tym razem kryzys dotknie nas w pełnym wymiarze, a może po raz kolejny mamy szansę przejść ten trudny okres w miarę łagodnie, tak jak miało to miejsce w latach spowolnienia 2008-2011 i w pierwszym roku COVID-19?

– Oceniając perspektywy polskiej gospodarki w nadchodzących kwartałach, nie można niestety doszukać się analogii historycznych lub geograficznych, które mogłyby stanowić istotne wskazówki w planowaniu i realizowaniu polityki pieniężnej oraz fiskalnej w dobie aktualnych i spodziewanych trudności. Trzeba mieć jednak świadomość, że polska gospodarka ma solidne fundamenty, a nasze państwo pozostaje gospodarzem polityki monetarnej. W takich uwarunkowaniach istnieją przesłanki, by sądzić, że możliwe jest bezpieczne przejście przez okres spowolnienia gospodarczego, który nadchodzi w naszej części świata. Wymagałoby to jednakże pełnej determinacji i współpracy władz odpowiedzialnych za rodzimą gospodarkę oraz troski o wszystkich jej aktorów, w tym o stabilność sektora bankowego.

Na ile polska inflacja wpisuje się w globalne trendy, motywowane sytuacją międzynarodową i COVID-19, a w jakim stopniu jest to specyfika polska? Jeśli to drugie, to na czym polega owa specyfika, i które z czynników inflacjogennych mają najsilniejszy wpływ?

– Podwyższona inflacja jest zjawiskiem, które dotknęło większość gospodarek naszego regionu. Problem ten występuje również za oceanem. Jak wiadomo, różne są jego źródła, a natura niejednolita. Jednakże, wśród głównych jej przyczyn w Polsce wymieniać można nadmierne i częściowo niedostosowane do potrzeb zasilenie gospodarki środkami z tarcz antycovidowych, luźną politykę budżetową w obszarze transferów socjalnych oraz nieprzygotowanie infrastruktury technicznej do absorbcji energii wytwarzanej z tańszych odnawialnych źródeł, skutkujące również wyhamowaniem rozwoju OZE w naszym kraju. Z tym ostatnim czynnikiem wiąże się ściśle problematyka skutków cenotwórczych unijnej polityki klimatyczno-energetycznej, generującej w ostatnich latach wysokie koszty uprawnień do emisji CO2. Żałować można, że wpływy budżetowe z tego tytułu nie miały większego oddziaływania na strukturę rodzajową i jakościową polskiej energetyki. W dalszej kolejności należy wymienić specyficzne efekty ...