Bank: Loża komentatorów – wrzesień 2015

Tymczasem nieprzewidywalne działania – z dewaluacją, która przy tym – wbrew początkowym komunikatom władz – miała kilka kroków – nie budują zaufania do takiej waluty. Ponadto, aby uzyskać status światowej waluty rezerwowej, ważne jest spełnianie kryteriów związanych ze stabilnością makroekonomiczną i jakością rozwiązań prawnych. Od strony makroekonomicznej Chiny posiadają wyższą inflację niż USA bądź strefa euro, a przy tym pozostają krajem, w którego interesie jednoznacznie leży dalsza dewaluacja waluty krajowej. Dodatkowo, w krótszym horyzoncie czasu spodziewany jest dalszy odpływ pieniędzy z chińskiego rynku kapitałowego, zarówno inwestorów zagranicznych, jak i krajowych. Otoczenie instytucjonalne również nie wspiera budowy waluty rezerwowej. Przepływy walutowe do i z Chin są relatywnie uregulowane, a przy tym istnieje wiele ograniczeń na rynku wewnętrznym przy stosowaniu obcych walut. Trudno spodziewać się budowy rezerw walutowych w pieniądzu, dla którego utrzymuje się trwałe ryzyko dalszej deprecjacji i ewentualnych interwencji politycznych, jak ostatnio w przypadku rynku kapitałowego. W efekcie juan będzie ważną walutą o charakterze transakcyjnym, nie rezerwowym, w sferze krajów mniejszych silnie związanych relacjami gospodarczymi z Chinami.

Dariusz Winek
dyrektor Departamentu Analiz

Ekonomicznych, Sektorowych i Rynków Rolnych Banku BGŻ BNP Paribas Decyzja o deprecjacji juana wydaje się przede wszystkim ukierunkowana na doraźne wsparcie słabnącej chińskiej gospodarki, rozwijającej się najwolniej od 6 lat. W szczególności przesłanką do działań władz monetarnych były coraz gorsze wyniki w eksporcie (w lipcu -8,3 proc. r./r.), a także widmo pogłębienia się deflacji (indeks PPI w przemyśle spadł w lipcu o 4,5 proc. r./r.). Realny efektywny kurs walutowy juana (uwzgledniający krajową inflację i strukturę wymiany handlowej zgodnie z metodologią kalkulacji stosowaną przez BIS z Bazylei) wzrósł w lipcu na przestrzeni roku o ponad 15 proc., przy umocnieniu amerykańskiego dolara o 13,5 proc., osłabieniu jena o ponad 11 proc., a euro o ponad 9 proc. Wreszcie dotychczasowy mechanizm kursowy był nie do utrzymania ze względu na spadające rezerwy walutowe. W ciągu 12 miesięcy ubytek rezerw walutowych w Chinach sięgnął blisko 315 mld dolarów. W konsekwencji liberalizacji kursu juana jego implikowana jednomiesięczna dzienna zmienność wykorzystywana do wyceny opcji walutowych wzrosła o blisko 5 pkt. proc. do ponad 6 proc. Obecnie ryzyko walutowe dla juana jest najwyższe od 2004 r., co zapewne w krótkim okresie może skutecznie odstraszać średnio- i długoterminowych stabilnych inwestorów. W ciągu najbliższych 12 miesięcy prawdopodobna wydaje się dalsza deprecjacja juana o kolejne 4-5 proc. Trudno zatem, aby MFW w najbliższym czasie włączył juana do koszyka SDR. W SDR- -ach utrzymywane są bowiem rezerwy walutowe przez banki centralne, a potencjalna dalsza deprecjacja juana groziłaby globalnym spadkiem ich wartości.