50 Największych Banków w Polsce 2017: Trwały nośnik – refleksje dotyczące problematyki i rozwiązań

Tadeusz Woszczyński, Mariusz Sudoł
Hitachi Europe Ltd.

Sprawa dotyczy większości banków oferujących czynności w formie elektronicznej na terenie Unii Europejskiej (UE). Początki zagadnienia związane są z austriackim bankiem BAWAG, który przekazywał informacje do właścicieli rachunków bankowych wyłącznie na założone na platformie internetowej skrzynki mailowe. Praktyki BAWAG-u zakwestionowało stowarzyszenie konsumenckie, uznając je za niezgodne z przepisami. 25 stycznia 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości UE wydał w tej sprawie wyrok, zgodnie z którym przekazywanie informacji klientowi poprzez stronę internetową uznane jest za dostarczanie poprzez zapis na trwałym nośniku przy spełnieniu 2 założeń. Po pierwsze klient powinien mieć dostęp do informacji i możliwość odtworzenia ich w niezmienionej postaci we właściwym okresie, bez możliwości jednostronnego wprowadzenia przez usługodawcę. Po drugie należy aktywnie informować klienta o dostępności nowych informacji.

Wyrok a praktyka polskich banków

W Polsce dotychczasowa komunikacja elektroniczna pomiędzy bankami i ich klientami również odbywała się przy wykorzystaniu skrzynki mailowej znajdującej się na platformie internetowej banku. Banki w taki sposób informowały klientów o zmianach umownych dotyczących np. zmiany taryfy opłat i prowizji czy regulaminów, zakładając, że są one przekazywane na trwałym nośniku. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK) zakwestionował taki sposób komunikacji, powołując się na definicję trwałego nośnika wynikającą z art. 2 pkt 30 ustawy o usługach płatniczych, zgodnie z którą za trwały nośnik informacji rozumie się nośnik „umożliwiający użytkownikowi przechowywanie adresowanych do niego informacji w sposób umożliwiający dostęp ...